Kwaliteitsbeleid

Wanneer mag je jezelf huisarts noemen?

Huisarts is een beschermde titel met landelijke eisen voor opleiding en uitoefening. Je bent huisarts wanneer je na de studie geneeskunde die opleidt tot basisarts, de huisartsopleiding aan een van de Nederlandse universiteiten volgt bij daarvoor gekwalificeerde opleiders. Regels en kwaliteitscriteria voor deze opleiding, maar ook voor de beroepsuitoefening en het voeren van de huisartsentitel daarna, worden opgesteld door het 'College voor Huisartsgeneeskunde en Verpleeghuisgeneeskunde' (CHVG) aan de hand van de Wet Beroepen Individuele Gezondheidszorg (BIG). De Huisarts- en Verpleegshuisarts Registratie Commissie (HVRC) voert deze regels uit en houdt toezicht op de naleving daarvan. De registratie wordt landelijk bijgehouden in het BIG-register, zie www.bigregister.nl

Voor ons als huisarts betekent dit dat we elk jaar een verplicht aantal uren erkende nascholing moeten bijwonen, en daarnaast moeten kunnen aantonen een minimum aantal uren te hebben gewerkt in zowel de eigen praktijk als op de dokterswacht. Van een huisarts die hier niet aan voldoet vervalt de registratie en deze persoon mag dan ook niet meer een praktijk voeren.

Tijdens de uitoefening van ons vak hebben wij ons voorts te houden aan de "Wet Geneeskundige Behandel Overeenkomsten" waarin staat beschreven wat de rechten en plichten van zowel arts als patiënt zijn. zie www.rbng.nl

Voor u als patiënt betekenen de kwaliteitscriteria dat u ervan uit kunt gaan dat wij als arts degelijk zijn opgeleid. Om goed op de hoogte te blijven zullen wij echter helaas soms afwezig zijn in verband met een bijscholing of een rustdag na een nachtdienst.

Wie of wat waakt over de medisch inhoudelijke kwaliteit?

In onze praktijk baseren wij ons medisch handelen zoveel mogelijk op de richtlijnen van het Nederlands Huisartsen Genootschap (NHG). Dit is de landelijke wetenschappelijke beroepsvereniging die ervoor zorgt dat van de meeste aandoeningen die in de huisartspraktijk voorkomen wordt uitgezocht wat de beste medische onderzoeken en behandelingen zijn. Het NHG baseert zich daarin op internationaal, gedegen en actueel wetenschappelijk onderzoek. Deze richtlijnen worden landelijk tevens gedragen door de verschillende beroepsverenigingen van medisch specialisten. Daarnaast worden de richtlijnen niet beïnvloed door de farmaceutische industrie of zorgverzekeraars. Niet alleen bij huisartsen in Nederland maar inmiddels ook in vele andere landen zijn de NHG richtlijnen toonaangevend.

Het NHG-stempel betekent dus zo'n beetje een waarborg voor kwalitatief medisch handelen, een soort KEMA-keur als het ware. U kunt er van uitgaan dat wij mede dankzij het NHG zicht hebben op de meeste (en ook nieuwste) vormen van medisch zinvolle therapie en anderzijds ook weten welke adviezen of behandelingen onnodig of zelfs schadelijk zijn gebleken. Belangrijk is wel om te beseffen dat richtlijnen natuurlijk geen keurslijf mogen zijn en er altijd oog moet zijn voor elke specifieke situatie.

Overigens is er voor veel aandoeningen patiëntenvoorlichtingsmateriaal van het NHG beschikbaar. De informatie die u hierin kan vinden, ondersteunt de informatie die u van ons krijgt op het spreekuur. De patiëntenfolders staan in het folderrek op de praktijk. De patiëntenbrieven krijgt u van ons of kunt u downloaden van de NHG-website van de NHG: zie: nhg.artsennet.nl.

Wat bepaalt onze keuze voor een bepaald medicijn bij een bepaalde kwaal?

Samen met alle huisartsen en apothekers uit de regio hebben we regelmatig overleg over de stand van zaken omtrent geneesmiddelen. Voor dit doel organiseren we zelf een gekwalificeerde bijscholing met de naam 'Farmacotherapeutisch Overleg' (FTO). Op dit moment wordt het niveau van het FTO getoetst door een onafhankelijke landelijk erkende instantie (DGV). Het FTO zorgt er voor dat artsen en apothekers elkaar op de hoogte houden van de beste medicamenteuze behandelingen voor de besproken aandoeningen. U kunt er zo van uitgaan dat de verschillende dokters en apothekers in Skarsterlân u min of meer eenzelfde advies zullen geven bij eenzelfde klacht. Deze adviezen zijn weer gebaseerd op landelijke protocollen en internationaal onderzoek.